Wat je in de toekomst nog gaat vergeten

Ik had laatst weer zo’n moment dat ik het even niet meer snapte. Want wat gebeurde er? Ik kreeg op Facebook een vriendenuitnodiging van een meisje, inmiddels vrouw, die vroeger bij mij in de klas zat op de MEAO. Ik fietste veel met haar mee, omdat zij woonde op de route die ik fietste, alleen moest ik verder. Later tijdens het examen MBA (het enige echte ouderwetse staatsexamen voor Moderne Bedrijfsadministratie, niet te verwarren met het tegenwoordige Master of Business Administration, een afschuwelijke Engelse term waarbij ik me niet kan voorstellen dat zo’n master de edele kunst van het dubbel boekhouden verstaat, maar dit terzijde) kwam ik haar weer tegen en ze reed die week met mij mee. Twee jaar terug kwam ik haar tegen bij de Chinees, en we praatten een beetje bij. En nu nodigde ze me uit en vroeg ze of ik de Mack was die vroeger bij haar in de klas zat. Pardon? Ik antwoordde dat ik dat natuurlijk was en deed er nog wat van bovengenoemde feitjes bij. Ze wist het niet meer.

Daar kan ik nu echt niet bij. Ben al wel vaker geconfronteerd met acute dementie van oud klasgenoten, maar dit? Het gaat mij er niet om dat ik kennelijk weinig indruk maakte, maar het zal mij niet gebeuren dat ik iemand uit mijn klas vergeet, en al zeker niet als ik daar veel mee opgetrokken ben. Het bracht mij tot een gedachte over het geheugen die ik eens zou moeten verifiëren bij Douwe Draaisma. Ik heb veel opgeslagen in mijn langetermijngeheugen omdat veel mensen en dingen indruk maakten. Als je niet zo snel onder de indruk bent, heb je ook geen reden om het op te slaan, omdat het je de volgende keer in een vergelijkbare situatie niet hoeft te helpen. Mij moeten al die herinneringen helpen om de volgende keer beter te kunnen reageren op eenzelfde persoon of situatie. Als ik het onder de knie heb, kan de herinnering gewist worden omdat hij niet langer nodig is.

Misschien is het wel zo dat onbezorgde mensen veel minder opslaan dan bezorgde. Eigenlijk klinkt het volkomen logisch. Het is ook sinds ik kinderen heb dat ik wel eens begin te twijfelen aan een naam van vroeger. Gewoon omdat je er lang niet meer aan gedacht heb en je blik meer op de toekomst gericht was dan naar het verleden. Ik ben benieuwd welke herinneringen ik allemaal nog ga vergeten in de toekomst. Herinneringen die niet langer nodig zijn en ik bij mezelf denk: hoe heette zij ook alweer?

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack