Ik was even een tijdje niet in staat tot bloggen en de vraag is of ik het al ben. Ik ben inmiddels onder behandeling van iemand die ervoor geleerd heeft in de hoop dat die me weer op weg helpt. Zonder dat ik al te veel in detail wil treden, denk aan een angststoornis en een terugval in het opgewassen zijn tegen het leven. Alsof ik weer aan het begin van mijn leven sta en mijn moeder me naar school moet brengen, met het verschil dat als je 45 bent het om moedeloos van te worden is als je niet alleen naar school durft. Niet dat ik nog op school zit, maar het geeft een indicatie van wat er speelt. Ben vandaag op eigen verzoek en op advies van mijn huisarts bij de Arbo arts geweest om mijn probleem uit te leggen. Niet dat ik langer dan een dag thuis ben gebleven van mijn werk, want ik werk eenmaal praktisch altijd door, omdat thuis zitten somberen me nu eenmaal niet helpt. Het verbaasde me een beetje dat de Arbo arts vroeg of ik me soms een poosje ziek wilde melden, maar dat is waarschijnlijk mijn achterhaalde standpunt over bedrijfsartsen als boemannen. Ik mocht dus thuisblijven als ik wilde, wat voor mij een bevestiging is dat het kennelijk toch enigszins serieus is wat ik momenteel mankeer. En daar ligt gelijk de kern van het probleem, dat ik bevestiging van anderen nodig heb om te zien dat het klopt wat ik denk. Ik sliep slecht en voelde me depressief en maakte me ernstig zorgen over de toekomst. Zeker over het gedeelte waarin ik als vader en als man moet functioneren. Ernstig zorgen is niet de juiste formulering, want dan lijkt het alsof je nog logisch nadenkt. De logica en de ratio waren volledig weg en veel meer dan een dood vogeltje op de bank was ik eventjes niet. Zo kwetsbaar ben ik kennelijk. Zoals Tom Hanks in Saving Private Ryan toen hij in tranen uitbarstte maar dat niet wilde laten zien aan zijn mannen. Dus gaf hij zichzelf twintig seconden en vermande zich weer. Het vermannen, daar schort het aan. Maar het gaat weer goed komen, dat is zo goed als zeker. Omdat alles nu eenmaal goed komt aan het eind, en zo niet, ben je niet bij het eind, zei John Lennon. Maar aan de wetenschap dat het goed gaat komen heb je nu niks, je hebt er nu alleen iets aan als je ook gelooft dat het goed gaat komen. Waarmee ik misschien aantoon dat geloof sterker is dan wetenschap, maar ik heb er niet veel aan want mijn geloof is momenteel zwak.
Mack 
Heb je dat ene mail-adres nog? ik heb je ff een priveemail gestuurd 🙂 Natuurlijk kan ik je hier ook heel veel goeds en beterschap wensen, maar in een mail kan ik mezelf ff 20 x herhalen zonder dat het alteveel opvalt 😉 Zonder gekheid: Je komt er weer uit…. Bij de Hippies zeiden ze dan *big hug*
LikeLike
Ja, van hier vandaan ook een ‘big hug’.
LikeLike
Hard tegen de wind fietsen of iets anders onnodig uitputtends ondernemen is een van de goedkoperen medicijnen die ik ken. Mensen krijgen er ook vooral last van als het allemaal te goed gaat. Dus zorg voor wat afleidende problemen die aandacht vergen. Pis eens bij een agent in de schoenen en je hebt dan achteraf ook nog wat leuks om over te bloggen. 😉
Zal mogelijk ook komen (of erger zijn) doordat je halverwege de gemiddelde houdbaarheidsdatum bent. Heb daar ook wel last van gehad, maar de laatste jaren is dat gelukkig flink weggesleten.
LikeLike
Zo maar een paar losse gedachten die je misschien weer wat op streek helpen. Met als eerste idee dat je met het schrijven van dit logje en de benoeming van je gevoel een keerpunt bent gepasseerd. De energie en de zin zijn er weer. En denk verder aan de uitspraak van de filosoof Descartes die met zoveel woorden zei dat zolang hij dacht hij bezig was met een zinvol bestaan. Waarmee ik gezegd wil hebben dat je met het nadenken over zin en doel van de dingen er alleen maar toe doet en nog lang niet in die verfoeilijke automatische piloot zit. Dus svp zo doorgaan. En ik zou, als je je zo voelt, Elvis op volle sterkte afspelen. Dat moet een stuk schelen in dit lastige fragment van je midlife waarin je je nu bevindt. Maar ik beloof je, en ik kan het echt weten, het wordt allemaal veel beter en leuker.
LikeLike
Zo, dat is niet mis. Goed dat je hulp hebt gezocht, in elk geval, voordat het verder uit de hand loopt, dit soort dingen kan men niet alleen oplossen.
LikeLike
Depressies zijn niet met ratio op te lossen. Net als een gebroken been niet door middel van gesprekken heelt. Ik wil niet weten hoe ik er aan toe zou zijn zonder antidepressiva en een redelijk stabiel bestaan.
Ik heb dus geen advies, maar wel een *big hug*. Baat het niet, dan schaadt het (hoop ik) ook niet. En: ik heb het pas nog met eigen ogen gezien: achter de wolken schijnt de zon gewoon.
LikeLike
hey Mack,
Dit moet een moeilijke tijd voor je zijn. Ik wens je veel kracht. Het lijkt erop dat je de hulp krijgt die je nodig hebt om een goede eerste stap hieruit te maken. En als je twijfelt over of je een goede vader bent, vertrouw dan op de liefde van Tamar en Hans. En op jouw liefde voor ze.
Bjorn
LikeLike
Ook ik wens je een behouden reis door deze fase van je leven. Het zat er al een tijdje aan te komen, gelukkig heb je het tijdig ingezien en het eerste inzicht is de start naar genezing. Een liefdevol huiselijke team gaat bijdragen aan je herstel.
LikeLike
Als ik me dat goed herinner ben je je vader al op jonge leeftijd kwijt geraakt dus is er misschien ook sprake van hoe nu verder bij gebrek aan een voorbeeld rol.
LikeLike
Sterkte Mack. Ik had al zo’n gevoel.
Mooie steunbetuigingen hierboven, ik wil alleen zeggen: praten helpt.
LikeLike
Het feit dat je hier mee bezig bent pleit voor je. Er zijn veel mensen die dit soort problemen hebben en deze voortdurend voor zich uit schuiven en niet onder ogen durven zien, laat staan er over schrijven. Hier moet je even doorheen en daar kom je dan sterker uit.
Volgens mij ben jij een prima peer! En eigenlijk vind ik Alfa’s ook prima auto’s. Take care!
LikeLike
Mack, wat ben je eerlijk. Probeer te geloven in je kracht, niet in je onkunde. Hoe moeilijk soms ook. Wat al gezegd wordt, beweging (letterlijk en figuurlijk) kan een eerste stap zijn. Schrijven, praten, wandelen, fietsen, you name it. Hou vol!
LikeLike
Ach Mack toch. Sluit me bij Henderijn aan.
En sterkte voor Linda.
LikeLike
Sterkte! Uit ervaring kan ik zeggen: het gaat voorbij.
LikeLike
Waarom ga je niet even een weekje naar de zon, met z’n tweeën? Het zal je goed doen.
LikeLike
Het doet Mack niet goed om een week naar de zon te gaan zonder zn kinderen…. Dat is wat jou goed zou doen 😉
LikeLike
En bedankt Fien, ik sleep me er doorheen 😉
LikeLike
Ik ga al jaren zonder kinderen met vakantie, zou het best weer eens leuk vinden ……. Wat ik wou zeggen: doe wat je wil doen om je beter te voelen, wat het ook is. Denk aan jezelf.
http://trulyfair.knegjes.nl/ik/depressie/
LikeLike
Ik begrijp heus je goede bedoelingen wel hoor. Ik vind het alleen altijd grappig dat alles wat iedereen aandraagt voor Mack om zich beter te voelen, lijnrecht staat tegenover waar hij zich beter van gaat voelen. Daaruit blijkt ook maar weer dat iedereen anders is. Gelukkig 😉
En alles komt goed…. Uiteindelijk
LikeLike
En daaruit blijkt ook wel dat iedereen met hem begaan is en hem wil helpen, wat op zich wel hartverwarmend is natuurlijk.
LikeLike