Zo vader zo zoon

We zijn 20 jaar verder. Ik heb het over 1994, ik was 24 en Jos Verstappen debuteerde in Brazilië. Ik weet het nog heel goed. Het Benetton Ford team met Michael Schumacher die tot dan nog nooit wereldkampioen was. Jos reed als een duivel en werd er uiteindelijk door Eddie Irvine vanaf gereden waardoor hij een salto mortale maakte. Zo kwam het in de krant tenminste. Jos kwam weer op vier wielen terecht, de beschadigde Benetton gleed door en Jos deed ondertussen zijn vizier vast open. Hij was een held, hij had zijn naam gevestigd. De race daarna, Pacific, Japan, gleed hij door een eigen fout voor het eerst in de grindbak. Jos en grindbak, ik krijg bijna vlekken in mijn nek als ik iemand dat grapje hoor maken. Zo ga je niet om met Nederlands meest succesvolle F1 coureur ooit, vond en vind ik. Dat doen alleen meelopers die uitsluitend achter winnaars aanlopen. Jos was mijn held, hij trok me ongeveer letterlijk uit een depressie. Hij zorgde voor doorstroming van mijn bloed, voor het sneller kloppen van mijn hart.

Jos kreeg een zoon, Max. En sinds Jos niet meer in de F1 zit, zit ik al te wachten op diens entree. Niet Robert Doornbos, niet Guido van der Garde, niet Christijan Albers kregen bij mij voor elkaar wat een Verstappen voor elkaar krijgt, enthousiast worden. Jos was in zijn pré F1-tijd een supertalent, Max wordt misschien nog hoger aangeslagen. Als de zoon nu geleerd heeft van de fouten die vader in zijn loopbaan maakte, dan kan het niet anders of de eerste Nederlandse Wereldkampioen F1 heeft zich gemeld. Hij heet Max Verstappen en debuteert volgend jaar bij Toro Rosso. Ik ben er klaar voor.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack