Betere tijden

Ik ben maar even naar boven gelopen want beneden dreigde een programma te beginnen wat ik niet wilde zien. Op zich geen slecht programma, “Over De Streep”, het programma waardoor Johnny de Mol op het idee is gekomen voor zijn eigen antipestentertainmentshow. Maar ik zag een meisje dat vertelde dat een jongen met haar naar bed wilde, maar zij niet met hem. Dat was voor de jongen aanleiding om een mes op haar keel te zetten. Wat heb ik het toch verkeerd aangepakt vroeger. Ik had ze alle 362 een mes op hun keel moeten zetten. Nu konden ze het ook niet weten, die 362 meisjes want ik vroeg het niet. Maar ik wilde het wel. Maar ik vroeg het niet! En als ik al eens een afwijzing kreeg was het niet omdat ik vroeg of ze met me naar bed wilden, maar omdat ik aan lichaamstaal merkte dat ik niet verder moest aandringen. Dat was het moment voor het mes geweest. Maar nee, ik droop af, nam mijn verlies in stilte en hoopte dat de schande zou overgaan. Ik zou het liefst het bos in zijn gegaan om er nooit meer uit te komen, maar ja, Nederland hè? Te klein.

Neen, helemaal fout. Het lag niet aan mij maar aan de meisjes. En als die niet wilden dienden ze met een mes op andere gedachten te worden gebracht. Want zo zit het toevallig in elkaar. Afwijzingen komen in het woordenboek van de moderne jongeman niet meer voor. En zeker geen afwijzingen van het andere geslacht. Hoe halen die snollen het in hun verwaande hoofden? Weten ze eigenlijk wel met wie ze van doen hebben? Je moet ze mores leren, als ze maar wisten wat mores betekent. Nobody fucks with me! Klopt helemaal.

De tijden worden steeds beter en makkelijker, dat beaamt elke vorige generatie. Ik vertel Hans nu al wel eens over het internetloze tijdperk, en dat er overdag helemaal geen tv was. Dat leek hem niet zo’n leuke tijd. Over tien jaar moet ik hem voorzichtig vertellen dat we vroeger wel eens nee moesten accepteren, of zelfs een afwijzing van een meisje. Hij kijkt me dan niet begrijpend aan, knipt zijn knipmes open en vraagt of ze in die tijd meisjes daar gewoon mee weg lieten komen. Waarop ik beschamend bevestigend moet antwoorden. Maar we wisten niet beter in die tijd, Hans. Iedereen deed dat nu eenmaal zo. “Echt fokking maf,” zegt hij dan.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack