Al

De tijden van OVN breken weer aan, want ik had een zogenaamde papadag. Een vreselijk woord want het impliceert dat je een dag vrij neemt om met je kinderen door te brengen. Niets is minder waar. Ik nam vrij zodat Linda extra kon werken. En nee, dat is niet een dag besteden aan mijn kinderen, want als ik daar een dag voor vrij moet nemen had ik ze niet moeten willen. Nee, dit was afzien. ’s Ochtends naar school brengen, surprise mee, niet in de straat van de school parkeren want Sint Rombartus kon er anders niet door met zijn BMW, daarna naar de bakker, twee wassen strijken, aquarium verschonen, kinderen ophalen, boterhammen geven, Hans weer wegbrengen, Tammar naar zwemles brengen, Hans weer op school ophalen, terug naar het zwembad, Hans bij judo afzetten, schoenen en sokken uit want ik mocht kijken bij zwemles, ik was te vroeg en werd weer teruggestuurd, daarna weer kijken bij zwemles, Tammar aankleden, Hans ophalen en naar huis. Het was inmiddels vijf uur. Linda kwam ook net thuis. Welkom Linda.

gehad

Ik had het even gehad. Dat ik daarna in een Al Bundy-achtige pose wordt gefotografeerd, tja, dat had ik ook niet kunnen vermoeden toen ik met Linda aanpapte. Toen bestonden al die bij de hand camera’s en Facebook nog niet. Je hebt tegenwoordig geen momentje meer voor jezelf of je staat op Facebook. Ik tenminste wel. En iedereen heeft het maar over die hand, die daar zit omdat anders mijn arm op de grond valt (huh huh). Volgende keer ga ik rechtop zitten met mijn armen wijd leunend op de bank, met zicht op zweetplekken. Ja, Al Bundy is wel mijn held uit de jaren ’80. Sure selling shoes is fun. But behind the glamour, it’s like any other minimum wage slow death.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

17 gedachten over “Al”

  1. Ik zie hem nu pas voor het eerst hoor en wat mij het meest opvalt is dat er iets op je neus ligt, maar dat is blijkbaar gewoner dan die hand in je broek en wat doe je met die andere?

    Like

  2. Wat een herkenning, dat heen en weer snellen zo ging het vroeger voor mij ook, ik was het gevoel en de herinnering er aan al weer een beetje kwijt.

    Like

  3. Kantoor is gewoon gewenning. Denken behoedt je voor in slaap vallen. Als je ineens lichamelijke arbeid moet doen word je doodmoe. Maar dat geldt ook voor iemand die lichamelijk arbeid verricht en ineens acht uur achter een pc moet zitten.

    Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: