Nee, het was hem niet. Onlangs liet ik aan mijn moeder de foto zien van professor van der Meer, internist aan de VU maar ze herkende hem niet. Ik weet dat aan het feit dat het 30 jaar geleden was en dat ze hem maar een paar keer had gezien, want hij moest het zijn. Zijn naam klopte, zijn beroep, en de tijd dat hij aan de VU werkte. Maar wat wil nu het toeval? Er waren twee professors van der Meer aan de VU in die tijd. En ik had J. gevonden maar ik moest C. hebben. Cees. Foto’s zijn er bijna niet te vinden, maar misschien vond ik nog wel iets beters, en dat was een film gemaakt ter gelegenheid van zijn afscheid op 65 jarige leeftijd in 1987, ruim twee jaar na het overlijden van mijn vader. De professor die ik eerst gevonden had, J, komt ook nog aan het woord. Het is een filmpje van een half uur, maar in de eerste minuut komt hij al in beeld. Ik kan me voorstellen dat u geen filmpje van een half uur gaat zitten bekijken, ik raad dat ook niet aan, maar ik moest het wel even rectificeren voor een juiste weergave van de geschiedenis. In 2011 is de professor overleden, hij heeft de hoge leeftijd van 89 jaar bereikt.
Mack 
Het ontroert me iedere keer weer hoe je het ziekteverleden van je vader ontrafelt. Ik realiseerde me kort geleden (zelfs nog voordat je hierover blogde) dat ik geen foto van mijn oncoloog heb. Ik heb het haar nog niet durven vragen, maar eigenlijk wil ik wel een foto van haar maken zodat mijn zoon later weet wie ze was.
LikeLike
Hoe oud je ook wordt, in gedachten ben je nog steeds het kind dat je was. En daarbij horen je ouders. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik het ook nog wil ontrafelen, wat zoveel wil zeggen als dat ik blij was met hem als vader. Komt bij dat dit allemaal in het pre internet tijdperk speelde en de informatie nu veel beter voor handen is. En het interesseert me wie mijn vader gekend hebben. Kwam onlangs op FB een vroegere vriend van hem tegen, heb hem nog niet bericht. Ik weet ook niet of ik dat ga doen. Ik heb de laatste tijd ook wel het gevoel dat ik iets bereikt heb in de zin van dat mijn vader nu vaker als opa gezien wordt van mijn kinderen dan als mijn vader. Ze hebben het vaak over opa Hans. En dat ontroert me niet, het geeft me een goed gevoel.
LikeLike