Leuke karaktereigenschap van me om een helling waarop de meeste mensen halverwege een adempauze nemen, uitsloverig te beklimmen met Tammar op mijn nek. Gedachten uitschakelen en 100 meter naar boven lopen om daar de glorie in te halen. Een soort Via Gladiola zeg maar. Of het ermee te maken heeft weet ik niet maar feit is wel dat iedereen nu aan het zwemmen is en ik amper meer op of neer kan. En dat was het niet alleen, ook kinderen hoog boven me uit tillen en een end in het zwembad gooien zal niet bevorderlijk zijn voor de staat van je onderrug.
Ik blijf altijd maar denken dat wanneer ik geen pijn voel, ik onkwetsbaar ben. Zeker nu ik het opdrukken uitgevonden had als probaat middel tegen rugklachten. Hoe krijg ik deze dommigheid onder controle? Waarom bezin ik niet eer ik begin? De afgelopen maanden heb ik regelmatig Linda proberen te overtuigen dat ik het nu gevonden had, met dat opdrukken, maar nooit kreeg ik het gevoel dat het lukte. In plaats daarvan gaf ze me vaak een kort knikje. Misschien was ze in de lach geschoten als ze er serieus op in gegaan was. Ja, al die tijd heeft ze geduldig als alleen een vrouw dat kan, zitten afwachten tot het weer mis zou gaan. Om me in te wrijven dat die paar push-ups ook niet zouden verhinderen dat ik me nu beweeg als een zak tentstokken. Nu wil ze me naar de sportschool hebben. Twee keer per week mijn rug trainen tussen al die andere kneuzen.
Mack 
Heb je weer internet, KPN storing verholpen?
Niet doen, sportscholen zijn er alleen voor malafide figuren om jou een poot uit te draaien. En daar schiet je niets mee op.
100 meter naar boven klimmen in deze hitte is ook niet slim. Maar daar was je al achter. En Tamar droeg je natuurlijk alleen maar omdat zij anders met een vaart naar boven zou vliegen, weer naar beneden zou rennen en nogmaals naar boven rennen, jou in het voorbijgaan ‘ouwe lul’ noemend!
Wij klommen een grot in. Die was 70m diep, heel veel trappen naar beneden en naar boven. Gelukkig was het heerlijk koel daar. De laatste trappen waren het zwaarst en terwijl ik om de zoveel meter even rust hield en diep ademde, kwam een jochie van Tamars leeftijd naar boven gerend en haalde ons in. Boven draaide hij zich om en rende weer een eind de trappen af. En weer naar boven. De uitslover.
LikeLike
Als 40-plusser, zelfs als macho, moet je niet meer met zware gewichten tegen de berg op rennen. En Tammar is volgens mij groot genoeg om zelf naar boven te rennen en daar op jou te wachten.
Je rug blijft gewoon een zwakke plek (en ik weet er helaas alles van). Fitness helpt wel, zowel buik- als rugspieroefeningen. En balansoefeningen om te voorkomen dat je scheeftrekt.
Er is toch vast wel een fitnesscentrum dat niet zo opgepompt is?
LikeLike
Misschien kon je nog het beste in deze toestand ook gaan zwemmen. Verblijf in het water pleegt de pijn te verlichten en wil ook nog wel eens helpen, sprak dokter Rob. Groeten en houd je taai.
LikeLike
Verstandig plan. Doe gewoon een keer wat Linda zegt.
LikeLike
Er zijn genoeg oefeningen voor je rug die je thuis kunt doen. Daarvoor hoef je echt niet naar zo’n enge sportschool. Is nog goedkoper ook. Beetje zelfbeheersing en gaan met die banaan.
LikeLike
Ooit heb ik een behoorlijk rugincident gehad. mijn fysiotherapeut raadde me aan om veel te wandelen. Daarbij niet naar beneden of omhoog kijken, maar recht voorruit en (daar kwam ik zelf achter) niet te grote passen nemen. Werkte bij mij prima en is goed te combineren met sportschoolbezoek. Dwz wandel in het begin naar de dichtstbijzijnde sportschool, loop er omheen en vervolgens terug. Loop de volgende dag naar een sportschool die iets verder is en doe hetzelfde. Kost weinig, en je hebt geen gezeur met ongewenst verlengende automatische lidmaatschappen. (Dat laatste schijnt je een poot uit te kunnen draaien, en volgens mij is er niets mis met je benen.)
LikeLike
Die tip van Ximaar is de beste.
LikeLike
De opvatting dat sportscholen per definitie eng zijn wordt volgens mij vooral gehuldigd door personen die er nog nooit een voet over de drempel hebben gezet. Zuiver vooroordeel.
LikeLike
Inderdaad. Ik kom er nooit, en wil dat graag zo houden. Mijn man komt er drie keer per week.. die traint voor ons beiden. Dood- en doodeng, die sportscholen 😉
LikeLike
Te snel op enter gedrukt. Ik hou niet van sportscholen. Ook niet van het volk dat dat rondloopt. Er zijn normale sportscholen. Waar normale mensen komen. Er zijn ook hele enge sportscholen. Waar je niet binnenkomt zonder steroïden op zak. En die hebben wij ook hier, sportscholen waar voor vijfhonderd jaar aan detentie rondloopt. Mijn ding is het gewoon niet. Ik blijf erbij, dat alles wat je in een sportschool kunt doen, je ook gewoon thuis kunt doen. Ieder zijn meug. Dan maar bevooroordeeld.
LikeLike