Toen ik in de tweede klas van de lagere school zat, maar misschien wel al de eerste, liep ik naar school. 1,5 kilometer en ik moest een drukke weg over. Met zebrapad weliswaar. Maar toch. Ik zou het nu al onvoorstelbaar vinden, om een kind zonder begeleiding zo ver naar school te laten lopen. Maar toen was het normaal, want ik was niet de enige. En tussen de middag gingen we naar huis, om anderhalf uur later weer naar school te lopen. In mijn geval was mijn moeder gewoon thuis en had de tafel gedekt. Mijn vader kwam eveneens tussen de middag thuis, ik zie hem nog met zijn fiets aan de hand door de tuin lopen, met lange jas, en we aten een boterham. Ik zes, zoals ik nu nog steeds doe.
Op een of andere manier liepen dingen vroeger makkelijker, of waren vanzelfsprekender. Mijn broer(tje) van 1,98 was vanavond even bij ons en wij kwamen aan de praat over de kinderopvang, buitenschoolse opvang, voorschoolse opvang, opvang in de schoolvakanties…je wordt niet goed van alle opvangen die je tegenwoordig nodig hebt om een modern gezin te kunnen bekostigen. Want om je alle luxe die de buren ook hebben te kunnen veroorloven kan het gewoon niet anders dat vader en moeder allebei werken. En dan moet moeder nog zoveel verdienen dat het kostendekkend is voor kinderopvang + de prijs van een tweede auto + de dure zomervakantie en het extra midweekje + de mooie kleren en speelgoed van de kinderen. Want vaders salaris is maar net voldoende om het gezin van te onderhouden. Het is een afweging die je maken moet. Nu klaag ik geenszins, want ik pas me makkelijk aan aan de armoedegrens rond welke wij leven, (wij kunnen hooguit maar twee keer per jaar op vakantie) maar vanavond schoot mij wel DE oplossing te binnen voor dit probleem dat in veel gezinnen speelt. En het is zo voor de hand liggend dat ik niet begrijp dat ik er niet eerder opgekomen ben. Bigamie! Een man krijgt voortaan de beschikking over twee vrouwen! Eentje die er full-time bijwerkt en eentje die thuis is voor de kinderen. Een win-win-win situatie. Als dit geen stemmen op gaat leveren weet ik het ook niet meer.
Mack 
Dan lijkt het me meer voor de hand liggend dat Linda er een mannetje bijneemt.
LikeLike
Nee, dat gaat natuurlijk niet werken Margo. Want dan zou die op een aparte slaapkamer moeten liggen, dat is zielig.
LikeLike
Jongen!! Je kan er nog niet eens één onder de duim houden, laat me toch niet lachen!
Hahahaha, te laat!!
LikeLike
Mag ik de omgekeerde wereld voorstellen? Pas dán is het namelijk echt mogelijk dat een vrouw stopt met werken, omdat de man vaak simpelweg te weinig verdient om ons die luxe positie te bezorgen dat wij niet hoeven te werken. En een beetje man timmert zó een driepersoonsbed in elkaar.
LikeLike
Tsssssk
Maar ik ben het met je eens dat alle kinderopvang mogelijkheden absurd zijn. Aan alle kanten wordt er geld gepompt in opvang, voorschools, naschools, dagverblijven…
Laat het nieuwe kabinet maar iets doen waardoor een normaal gezin gewoon rond kan komen met één salaris.
LikeLike
Een commune! Wel een beetje 70s, maar wel een goede oplossing
LikeLike
En het één ouder gezin dan Mellody?
Als jouw man de benen neemt, of wat Allah verhoede, morgen het leven laat op de snelweg?
Mijn oudste is van 1971, en toen was er bar weinig opvang. Een creche,met beperkte tijden, en dat was het.
Ik had het graag gehad, de mogelijkheden, die er nu geboden worden.
In tegenstelling tot de moeder van Mack werkte ik dus wel. Full time. Part time was toen nog niet mogelijk in het onderwijs.
En mijn man was ook de hele dag weg.
Ik heb het gered met de hulp van lieve schoonouders.
Pas toen ze naar het voortgezet onderwijs gingen was het leed geleden.
LikeLike
@Mellody: “Laat het nieuwe kabinet maar iets doen waardoor een normaal gezin gewoon rond kan komen met één salaris.”
Normaal gezin, gewoon rondkomen. Over een ‘normaal’ gezin heeft Fien het hierboven al. ‘Gewoon’ rondkomen, wat is dat? Ik ben van het bouwjaar 1951 en in mijn kindertijd werkten over het algemeen alleen de vaders van de gezinnen. Moeder was thuis (of de hort op met vriendinnen) en bracht geen centen in het laatje. Maar er werd ook geen geld uitgegeven aan ‘opvang’, dus indirect bracht ze dat natuurlijk wel. Mijn vader was hoger opgeleid, maar verdiende geen kapitalen. De levensbehoeften waren toen anders. We hadden een door mijn vader zelf in elkaar getimmerde platenspeler, geen tv, laat staan alle andere electronica dat een ‘normaal’ gezin tegenwoordig ‘gewoon’ moet hebben om niet op de armoedegrens te balanceren. Merkkleding bestond toen nog niet. Mijn moeder naaide vaak jurkjes voor me en anders namen we genoegen met de kleren waar onze oudere broertjes en zusjes waren uitgegroeid. Uit eten deden we, voor zover ik me kan herinneren, nooit. We gingen hooguit één maal per jaar met vakantie. We kregen cadeautjes met onze verjaardagen en met Sinterklaas, tussentijds alleen als we ziek waren geweest en in het ziekenhuis hadden gelegen, of een vreselijk goed rapport hadden. Maar dat laatste gok ik eigenlijk maar, want ik kan me geen cadeau herinneren terwijl ik goede rapporten had. En dan waren het kleine cadeautjes waar we ook blij mee waren.
Er is iets voor te zeggen, voor die gezinsvorm. Voor kinderen is het uitermate veilig en harmonieus. De Rust, Reinheid en Regelmaat vierden hoogtij. Maar hoe zit het met de moeders?
En dan: hoe goed is het voor een kind om voortdurend te worden uitbesteed? Hoeveel rust is er in het leven van zo’n kind en hoe ontwikkelt het zich? Toen ik in het begin van de zeventiger jaren in Slovenië ging wonen bleken daar alle vrouwen te werken. Ze werkten fulltime en volgden dezelfde opleidingen als de mannen. Kinderen werden 9 maanden na hun geboorte naar de Kindergarten gebracht, omdat het zwangerschapverlof voorbij was. Om 6 uur ’s morgens (want de werkdagen begonnen om 7 uur) en rond drie uur weer opgehaald. Ik vond dat vreselijk voor die kleintjes en veel te jong. Aan de andere kant was er wel een heel ruim zwangerschapsverlof. Ook vond ik de kinderen er ‘anders’ dan ik in Nederland gewend was. Ze waren veel zelfstandiger, en ze leken ook socialer. Maar er klopte in mijn ogen iets niet. Ik denk dat die kinderen niet goed gehecht waren. Het waren allemansvriendjes. Je kon er niet echt contact mee krijgen, ook niet met hun ouders, die waren ook zo groot gebracht. Echt diepgaand contact was gewoon niet mogelijk. Empathie ontbrak. Wat de mensen in mijn ogen juist minder sociaal maakte.
Dus noem mij een ideaal model waarin iedereen aan z’n trekken komt en de kinderen veilig en sociaal opgroeien.
Voor Linda weer moet optreden hou ik het hierbij! 😉
LikeLike
Je weet toch wel dat in islamitische landen alleen mannen die zeer ruim in hun financiën zitten meer dan een vrouw hebben. Dat doe je alleen als je het je kunt veroorloven. Zorg nu eerst maar eens dat je oliesjeik wordt.
LikeLike
Bedankt Margot voor deze toelichting van hetgeen ik ook al vreesde. Het verbijsterde mij dat een kind van 15 jaar een leeftijdgenoot Dirk Post in koelen bloede met een mes heeft doodgestoken
LikeLike
Als Mack oliesheik wordt gaat hij natuurlijk voor het maximale, 4 vrouwen.
LikeLike
Zucht, ik reageer wel weer als er een lollig stukje komt.
LikeLike
Hermanus, dat is goed. Weet je wat, ik mail je wel als het zover is. Hoef je niet steeds zelf te controleren.
LikeLike
@Fien / Margo: Ik probeer alleen maar aan te geven dat ik het een gezondere situatie vind als men wat meer op de bres zou staan voor het beschermen van een gezin. Niet dat vrouwen niet mogen werken, maar ook niet dat ze moeten werken om rond te kunnen komen. In deze moderne tijd kan zelfs de man thuis blijven en de vrouw gaan werken…, of allebei parttime. Ik bedoel dat je met één salaris gewoon zou moeten kunnen rondkomen. Met ‘gewoon’ rondkomen bedoel ik een huis, eten en af en toe wat ruimte voor wat extra’s, 1x per jaar een vakantie (Maar daar kan iedereen anders over denken natuurlijk).
Alleenstaande moeders/ vaders zou het mogelijk gemaakt moeten worden parttime te werken zodat zij er voor hun kinderen kunnen zijn. Ik denk dat een kind toch het meest gebaat is in een (gezonde) gezinssituatie op te groeien en thuis te kunnen zijn. Dat er kinderopvang is , is fijn, ik ben daar niet tegen. Maar het slaat in mijn ogen door omdat de gedachten erachter het stimuleren van de economie is. In welk opzicht staat het belang van het kind, het gezin voorop , behalve in economisch opzicht? De keus moet er zijn, en die is er in de meeste gevallen niet. Je kunt haast niet meer rondkomen met één salaris en bent dus gedwongen, als je kinderen hebt, beiden te werken.
LikeLike
@mellody, ik denk ook dat het doorslaat, we zijn met het krijgen van kinderen toch geen producenten van kanonnenvoer of loonslaven voor de economie ? Het is te idioot voor woorden om kinderen te huisvesten alleen om ze s’avonds naar bed te brengen.
LikeLike
Dhyan: Ik weet de achtergrond niet van de moord op Dirk Post. Ik ben altijd hevig geïnteresseerd in het hoe en waarom van moordenaars. Zo ook die ‘aardige’ Belgische moordenaar. Ik weet niet hoe die mensen zijn opgegroeid en wat er in hun leven is gebeurd, dus ook niet of ze te weinig warmte en hechting hebben gekregen.
@Mellody: Ik begreep wel hoe jij het bedoelde. Ik wilde er maar mee zeggen dat met z’n allen ook vreselijk aan het doorslaan zijn en enorm aan het consumeren. Ik zou willen dat dat weer minder werd, zodat mensen sneller tevreden zijn met wat ze hebben. We zijn met ons allen vreselijk kapitalistisch geworden. We moeten meer stilstaan bij wat er is, wie we zijn, wat we hebben en waarderen. Meer stilstaan überhaupt – minder rennen.
@Hermanus: Jij hebt toch ook een kind? Boeit jou dan niets? Of brengt jouw Groningse aard met zich mee dat je niet durft toe te geven aan de zachte, gevoelige kant in je? Een beetje verstoppertje spelen achter de lol?
LikeLike
Toch zijn ook de normale kosten van het leven veel hoger geworden, het is niet alleen toegenomen behofte aan luxe.
Enige jaren geleden had ik een nogal laag salaris en ging eens bezien waar ik nu op kon bezuinigen. Dat was bijna niets. Vrijwel alles zat vast in verplichte verzekeringen en woonlasten (en ik woon in een éénkamerappartement). Het enige substantiële dat ik had kunnen doen was de auto wegdoen, die op zichzelf ook bepaald niet extravagant was.
LikeLike
@Laurent, dat is ook zo. Maar we geven ook kapitalen uit aan allemaal luxe dingen en hebbedingen. Hoe minder mensen te besteden hebben hoe groter de tv en de auto (sorry Mack, het gaat niet over jouw Alpha, dat is je passie, dat is gevoel). Alle waarden worden uitgedrukt in goederen. Maar of de mensen er nu gelukkiger van worden?
LikeLike
@Margo 15:28 uur: Dan zijn we het dus eens. Wij proberen hierin echt bewust keuzes te maken. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten, maar het moet wel in balans zijn. En als het niet in balans is, zeg maar, kies ik voor m’n gezin waar dat mogelijk is.
LikeLike
@Mellody: Precies, want daar heb je bewust voor gekozen.
LikeLike
Yammie; een echte discussie ! Ik smul..
LikeLike
Zelfs ik, die in dag in dag uit voor de uitbestede kinderen zorg, vind het af en toe ook wel welletjes. Kinderen zien (in mijn werkomgeving) op een hele dag opvang (vso-tso-bso/nso) min. 3 verschillende leidsters. Naast hun juf op school die ook wel eens wisselt. Dat is idd erg veel. Ik zie gelukkig veel gezonde, goed gehechte en emotioneel sterke kinderen voorbij komen, maar daarom houd ik ook van mijn werkplek. Anderzijds leren kinderen enorm van een groep. Sociaal worden ze er sterker door en beter gevormd, juist tegenwoordig met veel 1 á 2kind-gezinnen biedt een groep sociale structuur die thuis (soms) mist. Al hoeft dit dan ook weer niet vier/vijf hele dagen per week.
Want een meisje van 2 met echte mini-Uggs en Mexx-legging die vier dagen per week op het kdv komt omdat mama werkt, vind ik ook een verkeerd signaal.
Daarom wil ik ook een naaimachinecursus, terug naar het zelf maken van kleding (arm evt. kind) en het met-weinig-tevreden gezin wat Margo schetst om 11.17 uur en ik heel erg herken uit mijn eigen jeugd.
LikeLike
Mack, je hebt m’n emailadres toch?
altijdinvooreenwitz@lolbroek.com
LikeLike
Wel jammer voor Mack dat er meer mannen zijn dan vrouwen.
Tenzij je de 55plussers mee gaat tellen want in daar zijn de vrouwen in de meerderheid.
LikeLike
Kwebbel: Ik heb dit verzonnen dus ik heb het eerste kiesrecht.
LikeLike
Ach ik kom al 5 jaar rond van geen salaris, maar heb dan ook geen GSM en ben autovrij.
Het is maar waar je genoegen mee neemt, en waar je voor je kinderen genoegen mee neemt. Mijn ouders hoefden voor mij geen GSM-abbootje op te hoesten. Die dingen waren er destijds niet en zelf moesten ze ook naar de buren als er gebeld moest worden. Ik ging ook niet op een of andere sportclub, want daar was geen geld voor. Scheelt wegbrengen met de auto. die zij niet hadden en waar ook geen geld voor nodig was.
Tussen 60 en 70 verdiende me vader precies genoeg om de huur te betalen. Dus werkte mijn moeder er bij als huishoudster. Later begreep ik dat het niet alleen om het geld was. Ik mocht daar ook naartoe, dus werd het vak huishoudster mooi gecombineerd met de eigen kinderopvang. De echte winst zat in de kleren, die ik van die rijke familie aan mijn lijf mocht recyclen. 🙂
LikeLike
Xiwel: en, ik vind dat het eens gezegd mag worden, ik hoor je nooit klagen over wat dan ook. Ik denk dat als reïncarnatie bestaat, dat jij aan je laatste leven bezig bent en daarna naar de Nirvana kan, al heb ik geen idee wat ik nu precies zeg, maar je begrijpt het wel.
LikeLike
Ik zou er nog twee bijnemen: een voor de boodschappen en een voor in de duinpannen, tussen de helmstruiken.
LikeLike
Hartelijk dank Mack. Nu hoef ik ook geen schoenen meer te kopen. 🙂
LikeLike
Erg goeie discussie! Nu ik alle reacties gelezen heb, bedenk ik me dat ik ze niet kan overtreffen.. (en er moet een kind naar de WC dus ik klik snel op send ;))
LikeLike