Toen ik in de eindexamenklas Meao zat, zat in een andere klas een meisje, genaamd Barbara. Ik kwam haar tegen tijdens het wisselen van lokalen en ze was het mooiste meisje dat ik ooit had gezien. Ik was vanaf dat moment smoor. Vanaf dat moment stond het eindexamenjaar voor mij alleen nog maar in het teken van Barbara. Ik durfde verder niks, behalve haar aankijken en hopen dat ze terug keek, en kenbaar maken bij mijn eigen klasgenoten dat ik hoteldebotel van haar was. (Ik moest toch op een of andere manier haar aandacht zien te trekken.) Terugkijken deed ze eigenlijk bijna altijd wel. En op die twee seconden teerde ik de hele dag. En als ze me een keer niet zag tijdens het wisselen van lokaal, zat ik de rest van de dag met een gebroken hart in de les. Tijdens een vast tussenuur zong Kim Wilde vaak ‘love is a four-letter word’ om mijn verdriet nog groter te maken.
Er gingen maanden voorbij en ik probeerde wanhopig aan de tijd te trekken omdat de kerstvakantie naderde. Het werd de meest klote-vakantie die ik ooit had want ik zou haar twee weken niet zien.
In het nieuwe jaar ging ik gewoon verder waar ik gebleven was. Kijken en zij keek meestal terug. Het hoogtepunt van deze stille liefde kwam tijdens een les Nederlands. Barbara had een onverwacht tussenuur en stond (voor onze klas zichtbaar) op de gang. Mijn klasgenoten begonnen haar aandacht te trekken en naar haar te joelen. Toen zij dit merkte lachte ze een keer naar mij, om vervolgens snel uit ons zicht te verdwijnen. (Hier teerde ik een week op, denk ik.)
Opeens was het einde van het schooljaar daar, en bijna iedereen was geslaagd, behalve de allerdomsten en ik. Je kunt niet én extreem-verliefd zijn én thuis ook nog gewoon je huiswerk maken.
Er was nog één examenfeest waar ik haar kon zien, en ondanks dat ik niet geslaagd was ben ik er heen gegaan voor een ultieme ‘alles of niets’ poging.
Hoe het precies is gegaan weet ik niet meer helemaal maar ik heb haar (en helaas ook een vriendin) met de auto opgehaald en naar het examenfeest gebracht. En ik weet niet meer of ik haar ook thuis heb gebracht, maar wel dat ik haar drie kussen mocht geven toen ik wegging.
Dat was het laatste wat ik ooit van haar heb gehoord of gezien. Ik deed er drie weken over om mijn liefdesverdriet te overwinnen en ik heb mij toen voorgenomen om nooit meer zo labiel-verliefd te worden als toen. En dat is gelukt.
@Jolie: Dit was nummer 5, hier laat ik het bij, sorry.
@Mevrouw Mack: Dit was allemaal voor jouw tijd, als ik toen had geweten dat ik jou later zou tegenkomen had ik toen niet zo idioot gedaan.
Het allerlaatste wat ik ooit van Barbara vernomen heb is dit. Ik schat een jaar of 12 ouder maar ik ben nog steeds trots op mezelf. Al was het maar omdat ik de Meao een jaar later alsnog heb gehaald.
Mack 
Ik dacht vroeger altijd dat alleen meisjes dit zo hadden. Jongens vinden meisjes namelijk per definitie niet leuk, en als ze dat wel vinden dan doen ze om de meest onverklaarbare reden alsnog alsof ze een paria is.
LikeLike
Mooi verhaal! 😀
Ik zie dat je je weblog hebt opgepimpt! Mooie foto van Mack. Alleen dat centreren van het commentaarveld vind ik niet zò..
LikeLike
Drie weken om jezelf aan je haren eruit te trekken, heel veerkrachtig.. Als ik de foto zie, kan ik me er best wel iets bij voorstellen (ze kan kijken als een femme fatale, iets waarbij veel meisjes al snel door de mand vallen, zoals ikzelf ;)) En je toevoeging aan mevrouw Mack is ook heel mooi..
LikeLike
Prachtig talent heb jij voor dramatische liefdes. En wat jammer dat je gekozen hebt voor dat volwassen gedoe dat we ” controle” noemen. Gelukkig moet het er toch via je blog uit.
En ik weet zeker dat je liegt.Je droomt 100% zeker op zijn tijd weg van de een of andere onbereikbare mooie vrouw.
LikeLike
M.I.L.F Hunter.
LikeLike
Ik dacht het bij het vorige postje al, maar nu heb ik gegoogled (en dus is het zo): “Love is a four letter word”, niet lettered. Daar gaat de hele basis voor de verliefdheid, wegdrijvend op de kurk van een misverstane spelling. Hoe poëtisch. Goed dat mevrouw Mack geen misverstanden oproept, speltechnisch gesproken.
LikeLike
Ik dacht het bij het vorige postje al, maar nu heb ik gegoogled (en dus is het zo): “Love is a four letter word”, niet lettered. Daar gaat de hele basis voor de verliefdheid, wegdrijvend op de kurk van een misverstane spelling. Hoe poëtisch. Goed dat mevrouw Mack geen misverstanden oproept, speltechnisch gesproken.
LikeLike
Het is wel mooi, als je dit zo leest, dat het echt overkomt alsof mijn man een echte romanticus is…
Knap gedaan!
LikeLike
Het is wel mooi, als je dit zo leest, dat het echt overkomt alsof mijn man een echte romanticus is…
Knap gedaan!
LikeLike
Inderdaad, zit er zomaar een romanticus verborgen in heer Mack! (Of schrijferstalent, dat kan natuurlijk ook)
@Mack: ben nog bezig met nostalgisch zijn enzo, ik schat nog twee daagjes voor ik mijn ziel en zaligheid bloot ga leggen in kader van het stokje 😉
LikeLike
Jouw lot is blijkbaar van alle tijden, want mij is niet beter overkomen. En ook ik heb vaker in stilte geleden. Maar we hebben dat toch groots en meeslepend omdergaan, durf ik best te veronderstellen.
LikeLike
Bedankt!
LikeLike
Staat het weer goed Margo? Want ik merkte niks hier.
LikeLike
Wauw!
LikeLike
Hihihi @Vrouwtje van Mack (dat soort dingen denk ik ook wel ns bij de log van mijn Lief ;-))
Oh en ik zie geen gecentreerde commentaarvelden hoor, bij mij schaalt alles netjes mee, links-uitgelijnd. Misschien had (bij Margo?) de browser een bepaald opmaak-bestandje even niet opgehaald? Dan vertoont een site wel ns tijdelijk een gekke lay-out.
LikeLike
@Mack: hij staat! En het zijn er zowaar twintig geworden (dertig eigenlijk maar heb de laatste tien maar weer weg gegooid 🙂 )
LikeLike
Hij staat keurig links uitgelijnd nu! Misschien lag het ook inderdaad aan mijn instellingen, maar daar snap ik niets van.
LikeLike
Drie weken maar???
Shit, je bent een echte vent. Of de liefde zat toch niet zo diep.
LikeLike
Prachtig drama, geweldige emoties. Hoofse liefde, Mack, doet het meest pijn van alle soorten liefde. En wie kent het niet, al dat smachten naar die ene, onbereikbare… En volgens mij is die liefde van toen de enige die echt in je ziel gekerfd blijft. Buitenom de enige échte natuurlijk, maar dat spreekt vanzelf.
LikeLike